Αναζητώντας οδοφράγματα

"Μέχρι της χθες εκάλει τον Έλληνα εργάτην εις την Γαλλίαν η ευγνωμοσύνη. […]Σπεύσατε όσοι δύνασθε. Εκεί μάχεται η ανθρωπότης με την αυθαιρεσίαν, μάχεται η πρόοδος με τον Μεσαίωνα. […] Λάβετε έν όπλον και σπεύσατε -άνευ ουδεμίας εντεύθεν απαιτήσεως- όπως έπραξαν οι προπορευθέντες αδελφοί. […] Σπεύσατε όσον τάχιον διότι εις την Γαλλίαν ο πόλεμος δεν είναι εθνικός· είνε της ανθρωπότητος όλης· είνε ιερός. Σας καλεί το καθήκον."

(εφημερίδα «Αστήρ», αρ. 25/ 19-10-1870)

Οι συναντήσεις διεθνών επαναστατών στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1870, το κίνημα των ελλήνων εθελοντών στο πλευρό της Γαλλίας κατά τον γαλλοπρωσικό πόλεμο, η συνεργασία ελληνικών και γαλλικών μασονικών στοών για τη συνδρομή του γαλλικού μετώπου, οι τοποθετήσεις των συντακτών σημαντικών αθηναϊκών εφημερίδων και ένα δημοσιογραφικό σκάνδαλο συγκροτούν το ιδιαίτερο ελληνικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο έρχεται να ενταχθεί η είδηση για το ξέσπασμα της Παρισινής Κομμούνας τον Μάρτιο του 1871.