Ο Σεμπαστιάν Φρανσίσκο ντε Μιράντα Ροντρίγκες, γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας στις 28 Μαρτίου του 1750 και πέθανε στο Σαν Φερνάντο της επαρχίας Κάντιθ, στην Ισπανία, στις 14 Ιουλίου του 1816.
Στις 25 Ιανουαρίου του 1771 έφυγε για την Ευρώπη και πήρε το βαθμό του Λοχαγού στις 7 Ιανουαρίου του 1773 (η στρατιωτική του καριέρα διήρκησε μέχρι το 1780). Πολέμησε στην Ισπανία, στην Αμερική και στην Αφρική. Το 1779 συμμετείχε στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών και έφτασε στο βαθμό του Συνταγματάρχη για τις υπηρεσίες του. Ωστόσο από το 1778 η Ιερά Εξέταση στη Σεβίλλη τον κατήγγειλε ως ένοχο για το αδίκημα της κατοχής απαγορευμένων βιβλίων, και για το λόγο αυτό εγκατέλειψε τη χώρα. Γνώρισε τον Τζωρτζ Ουάσιγκτον και τον Τζέφερσον. Αναγκάστηκε να φύγει για την Αγγλία, όπου έφτασε στις 10 Φεβρουαρίου του 1785.
Στην Ελλάδα, που τότε ήταν υπό οθωμανική κατοχή, αποβιβάστηκε στις 16 Μαΐου του 1786, στην ηλικία των 36 ετών, και ήταν ο πρώτος πολίτης της αμερικάνικης ηπείρου που επισκέφτηκε την ελληνική γη. Το 1791 συμμετείχε στη Γαλλική Επανάσταση και πήρε το βαθμό του υποστράτηγου του γαλλικού στρατού. Το 1805 ταξίδεψε στις Ηνωμένς Πολιτείες και ξεκίνησε τον πρώτο του αγώνα για την ανεξαρτησία της Νότιας Αμερικής από την Ισπανική Αυτοκρατορία. Στις 19 Απριλίου του 1810 κηρύχτηκε η ανεξαρτησία της Βενεζουέλας και του ζητήθηκαν οι υπηρεσίες του. Στις 2 Μαρτίου του 1811 εγκαθιδρύθηκε το Εθνικό Κογκρέσο και ο Μιράντα ορίστηκε αντιπρόσωπος. Παραδόθηκε μαζί με άλλους από τον Σιμόν Μπολίβαρ στους φιλοβασιλικούς, με ανταλλάγματα. Ο Φρανσίσκο ντε Μιράντα μεταφέρθηκε τότε στην Καράκα του Κάντιθ της Ισπανίας, όπου πέθανε στις 14 Ιουλίου του 1816, στα 66 του χρόνια, σε πλήρη εγκατάλειψη.
