Στη Συνεδρία

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να κατεβάσει τον ψυχοθεραπευτή από το βάθρο του. Είναι κι αυτός ένας άνθρωπος με τις ανασφάλειες και τις αγωνίες του, που βρίσκεται σε συνεχή αγώνα προσωπικής ανάπτυξης.

«Συνταξιδιώτες στο ταξίδι της αγωνίας, συνταξιδιώτες, ίσως σε άλλη θέση του καραβιού, αλλά πλέουμε μαζί στην κρύα θάλασσα του κόσμου, ενός κόσμου που είναι πολύ σκληρός για την ευάλωτη ανθρώπινη ψυχή».

O ψυχοθεραπευτής έχει την εξαιρετική τύχη «… να παρακολουθεί το θαύμα της ανάδυσης του εαυτού από την αγωνία, θαύμα που δε συγκρίνεται ούτε με την πιο μεγάλη ασφάλεια, ούτε με τον πιο μεγάλο έρωτα». Το ευαίσθητο, ανθρώπινο πρόσωπό του είναι, τελικά, το μέτρο της προσωπικής και επαγγελματικής του ολοκλήρωσης.
«… με τη δουλειά που κάνω, έμαθα δειλά – δειλά να πιστεύω στα θαύματα».