Ο John Atkinson Hobson (1858-1940) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς και κοινωνικούς επιστήμονες της Μεγάλης Βρετανίας. Το έργο του εκτείνεται σε όλο το μήκος των κοινωνικών επιστήμων από την κοινωνιολογία, την πολιτική επιστήμη, τις διεθνείς σχέσεις έως την οικονομική επιστήμη. Θεωρείται μια επιστημονικά ετερόδοξη μορφή καθώς αντιπαρατέθηκε στην κυρίαρχη αντίληψη της εποχής του περί της αυτονομίας της οικονομικής επιστήμης, η οποία υπό την επιρροή και καθοδήγηση του Alfred Marshall οδήγησε στη θεμελίωση των νεοκλασικών οικονομικών.
Οι εργασίες του γύρω από τη φύση της ανεργίας, η διαμόρφωση μιας θεωρίας υποκατανάλωσης ως βασικής αιτίας των κεφαλαιοκρατικών κρίσεων καθώς και η αντίληψή του περί της αναγκαιότητας μιας αυξανόμενης κρατικής παρέμβασης προς επίλυση των ανισορροπιών της κεφαλαιοκρατικής οικονομίας αποτελούν ουσιώδη στοιχεία μιας ριζοσπαστικοποίησης του κλασικού φιλελεύθερου προγράμματος προς την κατεύθυνση της σοσιαλδημοκρατίας ενώ θεωρούνται προάγγελοι της επονομαζόμενης Κεϋνσιανής επανάστασης στην επιστήμη των οικονομικών.
Ο Χόμπσον υποστήριξε ότι οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να θεραπεύσουν τη διεθνή ασθένεια του ιμπεριαλισμού αφαιρώντας τα οικονομικά της θεμέλια. Θεωρούσε ότι η κρατική παρέμβαση μέσω της φορολογίας θα μπορούσε να ενισχύσει την ευρύτερη κατανάλωση, να δημιουργήσει πλούτο και να ενθαρρύνει μια ειρηνική πολυμερή παγκόσμια τάξη.
Η εργασία του Ιμπεριαλισμός. Μια μελέτη διακρίνεται από το σύνολο του πολυδιάστατου έργου του, τόσο λόγω του ότι αποτέλεσε την ιστορικά πρώτη συστηματική έρευνα του εν λόγω φαινομένου όσο και εξαιτίας της επίδρασης που άσκησε κατά κύριο λόγο, αν και όχι αποκλειστικά, στις αντίστοιχες μαρξιστικές θεωρίες του ιμπεριαλισμού της περιόδου όπως του Λένιν, της Λούξεμπουργκ κ.ά.
