Πώς το εθνικό συνδέεται με το διεθνικό, το εθνικό με το ταξικό, η μεταρρύθμιση με την επανάσταση; Πώς προσδιορίζεται η έννοια του πατριωτισμού στη σύγχρονη εποχή και τι περιεχόμενο πρέπει να έχει η συγκρότηση ενός κοινωνικού και πολιτικού Μετώπου στη σημερινή δύσκολη, για το λαό, κατάσταση; Ερωτήματα σαν τα παραπάνω είναι κρίσιμα για τη σημερινή συγκυρία.
Στην Ελλάδα η καπιταλιστική κρίση και οι επιβουλές του ιμπεριαλισμού εκδηλώνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. «Σταθερές» και «βεβαιότητες» κατέρρευσαν εν μία νυκτί. Αναδύεται μια εποχή που οι «ξύλινες» γλώσσες γίνονται κοφτερές σαν ξυράφι και τα πραγματικά διλήμματα, που στο παρελθόν λοιδορήθηκαν, βγαίνουν ορμητικά στην επιφάνεια. Το γυαλί ράγισε. Απομένει να βρούμε τον καλύτερο τρόπο να το θρυμματίσουμε.
Ο ιμπεριαλισμός και η εξάρτηση είναι οικονομικές και πολιτικές έννοιες που έχουν χρησιμοποιηθεί εντατικά από την αριστερά –την έννοια της αριστεράς τη χρησιμοποιούμε συμβατικά ελλείψει ενός επιστημονικού ορισμού– συχνά με διαφορετικό περιεχόμενο και τρόπο. Οι λέξεις αυτές υπάρχουν στο πολιτικό λεξιλόγιο πάνω από έναν αιώνα. Γιατί, όμως, πρέπει να μας απασχολούν σήμερα;
Οι θεωρητικές διαμάχες δεν αποτελούν ακαδημαϊκό ζήτημα μόνο για ειδήμονες. Οι ιδέες μπορούν και πρέπει να μετατρέπονται σε υλική δύναμη και από αυτήν την άποψη, η κατανόηση, η απόρριψη ή η υιοθέτησή τους είναι μείζονος σημασίας για την πορεία του συνδικαλιστικού, του εργατικού, του νεολαιίστικου και του λαϊκού κινήματος.
