Ο Μπάμπης Κλάρας γεννήθηκε στις 30 Απρίλη του 1910. Ήταν το τελευταίο παιδί του Δημήτρη και της Αγλαΐας Κλάρα, μετά τον Περικλή, τη Λιλή και τον Θανάση (Άρη Βελουχιώτη).
Το 1926 μπαίνει στη Νομική Αθηνών, από την οποία αποφοιτά το 1930.
Από τα χρόνια του γυμνασίου παρακολουθεί τις νέες επαναστατικές ιδέες και στρατεύεται σ’ αυτές, ενώ προσπαθεί να απαντήσει στις προκλήσεις της εποχής εντασσόμενος στο ΚΚΕ. Διαγράφεται με παράλογο τρόπο το 1932. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται με το ιδιώνυμο.
Στην περίοδο της Κατοχής εντάσσεται στο ΕΑΜ και συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση από διάφορα πόστα.
Η δημοσιογραφική του πορεία ξεκινά προπολεμικά και κορυφώνεται μεταπολεμικά, αναδεικνύοντας τη Βραδυνή, της οποίας είχε τη διεύθυνση, σε κύριο αντιδικτατορικό φύλλο την περίοδο της Χούντας, ενώ παράλληλα της προσέδωσε και λογοτεχνική διάσταση.
Παντρεύτηκε την Ευγενία Λυσάνδρου από το Ναύπλιο, πτυχιούχο πολιτικό μηχανικό του Μικρού Πολυτεχνείου, εξίσου υψηλού μορφωτικού επιπέδου. Απέκτησε τρεις κόρες και έξι εγγονές.
Το έργο του είναι μεγάλο και ποικίλο: Μελέτες, φιλοσοφία, πεζογραφήματα, ποίηση, ιστοριογραφία.
Πέθανε στις 19 Δεκέμβρη του 1986.
Χαρακτηρίστηκε αγωνιστής της ζωής και του στοχασμού, ευαίσθητος, επιεικής, ο οποίος άφησε παρακαταθήκη ήθους και ιδεώδους στην οικογένειά του και στην κοινωνία.
